Mijn naam is Lucia Bertrand. Ik werk als integratief psychotherapeute en life coach en neem mijn werk bijzonder ter harte.

Ik ben geboren in een druk gezin als jongste van vijf, in een klein dorpje in Vlaams-Brabant.

Al vroeg heb ik geleerd dat het leven niet altijd eenvoudig is. Maar ondanks de moeilijke kinderjaren hield ik van hen allemaal: mijn moeder, vader, broer en zussen. De meest vreugdevolle herinneringen brengen mij naar mijn dierbare en allerliefste zus Ingrid. Onze fantasie was eindeloos als we samen speelden. We deelden lief en leed, ook later in ons volwassen leven. Ik ervoer haar als mijn tweelingzus en een leven zonder haar kon ik me niet voorstellen. Haar sterven zou ook mijn sterven zijn.

Op 27 november 2019 is ze gestorven na een ziekteproces van 11 jaar. Al die jaren was er de angst om haar te verliezen naast ook steeds de hoop op een definitieve genezing. Ze heeft uiteindelijk gekozen voor euthanasie na een proces van ondraaglijk lijden. Uitvaartdienst ‘Gemoedsrust’ (Roel, Inge en Cis Van Roosbroeck) heeft voor een alternatief gezorgd voor het afscheid en de uitvaart. Er was de rituele lijkwade ‘Omarming’, een waarachtig kunstwerk ontworpen en handgemaakt door kunstenares Valentine Kempynck alsook het aanbod van een ‘thuisopbaring’. Zo komt het dat Ingrid bij haar thuis werd opgebaard: daar waar ze gestorven is en afscheid had genomen van haar dierbaren en het leven. Drie dagen heb ik samen met zus Bea en nichtje Riet de ‘dodenwake’ gedaan, gevolgd door een afscheidsviering waarbij de crematie plaatsvond.

Zij heeft me geleerd en getoond wat sterven, loslaten is. Zij leerde me dat mijn leven ondanks het gemis ook verder gaat zonder haar, een nieuwe verbintenis en betekenis die doorheen de rauwe rouw konden ontstaan.

‘Levensfries’ is ontstaan vanuit mijn fascinatie voor de dood die ik als kind reeds had, vanuit het afscheid van mijn zus maar ook mijn passie voor artistieke creatie.

Ingrids passie voor fotografie en video en haar expertise als digitaal verhalenmaker hebben me geïnspireerd om dit verhaal verder te zetten samen met mijn partner, musicus Joris Van den Hauwe die deze passie voor beeld deelt. Hierbij laat ik mij leiden door mijn voorliefde voor kerken, kapellen en andere sacrale krachtplaatsen, los van elke geloofsovertuiging. Ik voel me ook sterk verbonden met de natuur, het bos,… stuk voor stuk plaatsen waar een eenvoudig ritueel kan gehouden worden met tekst en muziek. Verder teken ik ook graag en laat me hiervoor inspireren door mijn intuïtie van het moment. Op die manier willen mijn partner en ik met Levensfries een rouwbegeleiding en nagedachtenis aanbieden in een kunstzinnige bedding: verder dan de gewenste en soms noodzakelijke therapie, daar waar woorden stoppen of te kort schieten.